ΠΟΛΥΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
- Προσφυγικό/Μεταναστευτικό
- Aggelos Barai( Άγγελος Μπαράι)
“ΕΧΩ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ”
Ο Ασεμά, το 2019 αναγκάστηκε να δραπετεύσει από την πατρίδα του και μοιράστηκε το ίδιο ρίσκο της ίδια τους της ζωής με τους άλλους 30 ανθρώπους που διέσχισαν με φουσκωτό σκάφος τα θαλάσσια σύνορα του Αιγαίου για να βρεθούν στην Ευρώπη. Ευτυχώς, αυτοί τα κατάφεραν.
Ʃήμερα, ο Ασέμα παίζει ποδόσφαιρο στη Γερμανία. Aυτή η πορεία από τη Μόρια ως την επαγγελματική καριέρα στη Γερμανία αποδεικνύει ότι οι ονειρεμένες ευκαιρίες μπορούν να πραγματοποιηθούν, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες.
- Elias Marcou (Ηλίας Μάρκου)
“EARTH MEDICINE”
Το EARTH MEDICINE είναι ένα project της Χιλιανής θεραπεύτριας Fabiola Velasquez, η οποία ζει και δραστηριοποιείται τα τελευταία χρόνια στη Λέσβο. Η Fabiola προσφέρει θεραπείες φυσικής αποκατάστασης για πρόσφυγες και μετανάστες που ήρθαν στην Ευρώπη από χώρες με πόλεμο και βίαιες πολιτικές και εθνοτικές συγκρούσεις.
- Aristotel Nikolli ( Αριστότελ Νικόλλι)
“THE TOWN INSIDE”
Ως μετανάστης ο ίδιος, το προσφυγικό και το μεταναστευτικό αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν σημαντικό μέρος της ζωής του. Το έργο του επικεντρώνεται στις προσπάθειες των ατόμων να επιτύχουν ένα καλύτερο μέλλον για τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους, μερικές φορές αντιμετωπίζοντας πολύ δύσκολες και προκλητικές καταστάσεις,αλλά και να βιώνουν επίσης μικρές καθημερινές στιγμές χαράς.
Το ” THE TOWN INSIDE ” επικεντρώνεται ακριβώς σε αυτό, δηλαδή στην καθημερινότητα των ανθρώπων μέσα στην πόλη που ζουν.
- Κοινωνικό ΕΚΑΒ
“EIKONES STIGMES”
Εικόνες και στιγμές από τους ασυνόδευτους ανήλικους στις Δομές Φιλοξενίας ασυνόδευτων ανήλικων προσφύγων του Κοινωνικού ΕΚΑΒ.
Τα παιδιά κατέγραψαν εικόνες προσωπικές, καθημερινές. Μέσα από τις φωτογραφίες και τα κείμενα επιθυμούν να παρουσιάσουν στιγμές της ζωής τους και να επικοινωνήσουν με τους επισκέπτες.
Ας αφουγκραστούμε τι έχουν να μοιραστούν μαζί μας οι Zakarias, Majjid, Reza Abdiquani, Abdullahi, Diini, Enayat, Ferdinand, Haid, Hamayoon, Ismail, Mohamed, Mohammad, Munib, Parwis, Semech, Ziaollah, Adam, Abdullah, Babayi,Abdirahman, Omran, Amin, Khalil και Nasir .
- Μάριος Λώλος
Ο φωτορεπόρτερ Μάριος Λώλος είναι παρών επί τριάντα χρόνια στα σημαντικότερα γεγονότα στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στη φετινή έκθεση φωτογραφίας του αντιρατσιστικού φεστιβαλ παρουσιάζει φωτογραφίες παιδιών προσφύγων.
- Νερό
- Μάρω Κουρή
Ο φωτογραφικός φακός της Κουρή αναδεικνύει τον ρόλο του νερού, εστιάζοντας σε άγνωστα Ιαματικά Λουτρά και γούρνες της χώρας μας αλλά και σε φυλές της Ζανζιβάρης και του ποταμού Όμο της νότιας Αιθιοπίας. Προχωρά στον Νείλο, στην Νεκρά Θάλασσα, στην Νέα Ζηλανδία. Περιπλανιέται στις Πρέσπες, σε ελληνικά νησιά αλλά και στον Γράμμο. Διασχίζει την Τανζανία, το Πράσινο Ακρωτήρι, την Ινδία. Επιστρέφει στο Αιγαίο και στον Έβρο που διασχίζουν οι πρόσφυγες για να φτάσουν στην ελευθερία.
Η φωτογράφος προσεγγίζει το θέμα της βιωματικά.
“Φωτογραφίζοντας συνειδητοποιούμε το ζωτικό ρόλο του νερού, χαλαρώνουμε, δημιουργούμε και συνδεόμαστε με τον εαυτό μας. To νερό μας ενώνει. Βυθιζόμενοι, παραδινόμαστε στην ολότητα.
Βουτάμε, παίζουμε, αφηνόμαστε στη ροή και φτάνουμε στην κάθαρση με εμπιστοσύνη στη ζωή. Κατανοούμε γαληνεύοντας στην τέχνη μας. Συνδεόμαστε με το παιδί μέσα μας, με το παιχνίδι και παραδινόμαστε στο βασικό συστατικό της ζωής.
- Ιρανές γυναίκες
- Μερόπη Σταυρινού
“Captivity”
Η φωτογράφος εμπνευσμένη από τα γεγονότα στη χώρα της ευρύτερης γειτονιάς μας, το Ιράν, προχώρησε στη δημιουργία της πρώτης φωτογραφικής έκθεσης της. Τα μάτια, το χαμόγελο και η δύναμη αυτών των γυναικών είναι κινητήριος δύναμη.
Το έργο “Captivity” δημιουργήθηκε για να αναδείξει την καταπίεση και τη βία που δέχονται οι γυναίκες σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, από ένα σύστημα που φοβάται την ομορφιά, την έμπνευση, και τη δημιουργικότητά της.
Τα μαλλιά μας μπορούν να γίνουν μαντήλα, φερεντζές, αλλά και δύναμη στα χέρια μας. Γυναίκα Ζωή Ελευθερία!
- Ρομά
- Νικήτας Σιφόνιος
“BALAMOS”
Βalamos στην διάλεκτο των Ρομά ορίζεται οποιοσδήποτε δεν είναι τσιγγάνος. Έτσι και εγώ άρχισα να γνωρίζω και να φωτογραφίζω αυτούς τους ανθρώπους, ως ένας balamos ή αλλιώς , ως ένας ξένος για αυτούς.
Τον Απρίλιο του 2022 ξεκίνησα να επισκέπτομαι τους καταυλισμούς Ρομά του Μεσολογγίου, του Αιτωλικού και την περιοχή Μπακαριά, στην οποία κατοικούν πολλοί από αυτούς. Οι ντόπιοι τις αποκαλούν «οι γειτονιές των τσιγγάνων» .Ο στόχος μου ήταν να γνωρίσω την νοοτροπία τους, τα ήθη, τις παραδόσεις τους και να καταλάβω πώς νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι και γιατί είναι τόσο στιγματισμένοι από την κοινωνία. Όσο πιο συχνές ήταν οι επισκέψεις μου, τόσο πιο πολύ τους γνώριζα και με γνωρίζανε. Άρχισε να δημιουργείται μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ μας. Με βάζανε στα σπίτια τους και πάντα μου έλεγαν να κάτσω να πιώ έναν καφέ μαζί τους, να κάνουμε ένα τσιγάρο και να συζητήσουμε πριν φωτογραφίσω. Χαρακτηριστικές συζητήσεις ήταν η αγάπη τους για την μουσική και η προέλευσή τους. Κάθε φορά που πήγαινα, τα μικρά παιδιά με υποδέχονταν με ένα χαμόγελο και όπου με πετυχαίνανε στον δρόμο έρχονταν κοντά μου να με χαιρετήσουν.
- Καταλήψεις και αντι-καταλήψεις.
- Άννα Χαραλαμπίδη
Αθήνα – Χάγη, καταλήψεις και αντί – καταλήψεις .
Το δικαίωμα στη στέγαση είναι ένα από τα (θεμελιώδη) ανθρώπινα δικαιώματα. Η παγκόσμια όμως κρίση της στέγασης πλήττει ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού του πλανήτη μας και σε συνδυασμό με την κλιματική αλλαγή που οδηγεί σε μεγάλο αριθμό περιβαντολλογικών προσφύγων, η προσφορά στέγασης μειώνεται κατά πολύ. Η διάθεση αυτών των κτιρίων από τις εκάστοτε κυβερνήσεις σε μία συγκεκριμένη μειονότητα ατόμων αποτελεί προσωρινή λύση, η οποία όχι μόνο δεν βελτιώνει το πρόβλημα της στέγασης αλλά το εντείνει και το περιπλέκει.
