Μακριά απ’ τα δυσπρόσιτα στρατόπεδα και τα camps της ντροπής –και σε πλήρη αντίθεση μ’ αυτά– ένα ελπιδοφόρο κίνημα έμπρακτης αλληλεγγύης ανθίζει στην καρδιά της πόλης: αυτό των καταλήψεων άδειων/παροπλισμένων κτιρίων, που με πολλή συλλογική δουλειά μετατρέπονται σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους ασφαλούς και αξιοπρεπούς στέγασης και διαβίωσης εκατοντάδων οικογενειών προσφύγων, αλλά και σε κέντρα κοινού αγώνα. Συζητάμε γι’ αυτό την Παρασκευή 1 Ιουλίου.
Ένα κίνημα που παράλληλα με τα αιτήματα της ελευθερίας, των ανοιχτών συνόρων, της κατάργησης της επαίσχυντης ευρω-τουρκικής συμφωνίας, παλεύει «στο εδώ και το τώρα» για το δικαίωμα προσφύγων και μεταναστών να είναι «ορατοί»: να κατοικούν με αξιοπρέπεια εντός οικιστικού ιστού, να πηγαίνουν τα παιδιά τους στο δημόσιο σχολείο, να φροντίζουν την υγεία τους στα δημόσια νοσοκομεία… Με αιχμή το σημαίνον εγχείρημα του Χώρου Στέγασης Προσφύγων City Plaza, που εδώ και 2 μήνες στεγάζει 400 άτομα, ανοίγει μια ευρύτερη συζήτηση για όσα ήδη έγιναν στο κινηματικό αυτό πεδίο και τα ακόμη περισσότερα στα οποία θα μπορούσε να στοχεύσει στο μέλλον.
Συντονίστρια: Χριστίνα Παλασίδη , City Plaza
Ομιλητές & Ομιλήτριες: Rabee Abodarah (πρόσφυγας από τη Συρία-ένοικος του City Plaza), Τόνια Κατερίνη (πρόεδρος Συλλόγου Αρχιτεκτόνων), Σίμος Σιμωτάς (yabasta.gr), Στέφανος Μπατσής (Κατάληψη Στέγης Προσφύγων/Μεταναστών Νοταρά)
