Ο ρατσισμός γεννά το φόβο, η αλληλεγγύη την ελπίδα.
Από τα Χανιά, στο κέντρο της Μεσογείου, σε έναν από τους τόπους που φτάνουν καραβιές προσφύγων του πολέμου και δίπλα στο σημείο ρίψης των χημικών της Συρίας, αλλά και της δικής μας Μεσογείου όπου γεννιούνται κινήματα αντίστασης και αλληλεγγύης
ως τη Θεσσαλονίκη,ντόπιοι και ξένοι στεκόμαστε ο ένας στο πλευρό του άλλου. Απέναντισε μία κυβέρνηση που θέτει τη διαφορετικότητα υπό καταστολή και απαγόρευση, δίνουμε όλοι μαζί τη μάχη για την υποδοχή και αποδοχή της.
Από την Αθήνα, όπου η επίθεση που δέχεται η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία από τους κυρίαρχους φαντάζει πιο άγρια από ποτέ και την ίδια στιγμή ντόπιοι και μετανάστες αγωνίζονται ενάντια στα κέντρα κράτησης, την βαρβαρότητα της Ευρώπης-φρούριο και το γενικευμένο φόβο. Για να μην γίνει ο κόσμος φυλακή,
ως το Βόλο, για να σβήσουμε τα σύνορα–χαρακιές στο σώμα τούτου του πλανήτη, για να νικήσουμε το φόβο και να μη γίνει ο κόσμος φυλακή. Για να φωνάξουμε “Ποτέ πια Φασισμός!” Γιατί πολεμάμε το σύστημα της εξαθλίωσης κι όχι τους εξαθλιωμένους.
Στο Ρέθυμνο, την Κοζάνη, τη Χίο, τη Λάρισα και αλλού… βρεθήκαμε ή θα βρεθούμε όλοι μαζί για να συζητήσουμε και να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας απέναντι στους εφιάλτες του παρόντος και του μέλλοντος. Γιατί τον κόσμο αυτόν τον αλλάζουμε καθημερινά μέσα από τις δράσεις μας.
Τα Αντιρατσιστικά Φεστιβάλ είναι και φέτος εδώ για να σπάσουμε τα σύνορα που μας χωρίζουν! Για να μοιραστούμε και να συζητήσουμε όλα αυτά που μας ενώνουν. Για ένα ποτήρι κρασί δίπλα σε μια μπάντα δρόμου που θα παίζει τις μουσικές για τις δικές μας ζωές κι όχι για τη χλιδή των πλουσίων. Για να δούμε μια παράσταση που να μιλά με τη δική μας γλώσσα, για τις δικές μας ανάγκες ή τα δικά μας όνειρα. Για να ανοίξουμε τους γευστικούς μας ορίζοντες δοκιμάζοντας πολυεθνικές γεύσεις και να γνωρίσουμε την παράδοση των γειτόνων μας μέσα από τους χορούς και τα τραγούδια τους.
Γιατί τα Αντιρατσιστικά Φεστιβάλ είναι οι δικές μας μέρες, οι μέρες των από κάτω. Οι μέρες που θα βρεθούμε όλοι και όλες μαζί για να οργανωθούμε και να φωνάξουμε δυνατά ότι μπορούμε να νικήσουμε, αλλά και για να χαρούμε και να γιορτάσουμε τον δικό μας πλούτο. Τον πλούτο της πολυφωνίας μας, τον πλούτο των αγώνων και τον κινημάτων.
Γιατί τα σύνορα δεν είναι ανάμεσα στους λαούς, αλλά ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς!
