Το σύνθημα του 26ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ (4-6 Ιουλίου, Άλσος Γουδή) είναι ένας στίχος του Μαχμούντ Νταρουίς, του μεγάλου ποιητή της Παλαιστίνης.
Κάναμε αυτό το στίχο σύνθημά μας γιατί:
- πολλές φορές η ποίηση μπορεί να μιλήσει καλύτερα για την πολιτική από ό,τι η ίδια η πολιτική,
- η γενοκτονία στην Παλαιστίνη συνεχίζεται, ρίχνοντας τη βαριά σκιά της στην εποχή μας,
- η «δικαιοσύνη» έγινε η λέξη που συνοψίζει όχι μόνο τα αιτήματα των ιστορικών κινητοποιήσεων για τα Τέμπη, αλλά την αγωνία μιας ολόκληρης γενιάς να βρει οξυγόνο,
- «δικαιοσύνη» ζητάνε οι νεκροί της Πύλου και του Έβρου, οι πρόσφυγες και οι προσφύγισσες που υφίστανται τα δολοφονικά push-backs στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, οι μετανάστριες και οι μετανάστες που τους παρουσιάζουν ως απειλή για να τους στερήσουν βασικά δικαιώματα, οι νέες και οι νέοι της «δεύτερης γενιάς» που δεν μπορούν να πάρουν χαρτιά στη χώρα που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, οι Ρομά που σκοτώνονται από «τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις όπλων αστυνομικών», τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα που βρίσκονται υπό την απειλή της νεοσυντηρητικής επίθεσης,
- «δικαιοσύνη» είναι η λέξη στη οποία συναντιόμαστε, ξεκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες · η πρώτη λέξη μιας νέας γλώσσας ενότητας και χειραφέτησης.
Το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ αποτελεί μια μαζική πολιτική κινητοποίηση ενάντια στο ρατσισμό, τον σεξισμό, το φασισμό, την Ακροδεξιά · μια κινητοποίηση για την αλληλεγγύη των καταπιεσμένων.
Είναι επίσης η μεγάλη γιορτή του «μαζί». Ζούμε μαζί, εργαζόμαστε μαζί, παλεύουμε μαζί, αγωνιούμε μαζί, ονειρευόμαστε μαζί, γιορτάζουμε μαζί.
Το Φεστιβάλ είναι η γιορτή των ανθρώπων που θέλουν έναν κόσμο χωρίς συρματοπλέγματα και πολίτες Β’ κατηγορίας, έναν κόσμο ανοιχτό για την καθεμιά, το καθένα και τον καθένα. Είναι η δικιά μας απάντηση στην εξατομίκευση, τον ανταγωνισμό, τον κυνισμό, το μίσος. Σε μια γιορτή που στηρίζεται στην προσφορά και την αλληλεγγύη, γνωριζόμαστε, διαμορφώνουμε νέες σχέσεις, χτίζουμε γέφυρες εκεί όπου οι άλλοι ορθώνουν τείχη.
